قابلمه‌ها و تابه‌های نچسب که با تفلون پوشانده شده‌اند، حین استفاده و شستشو به‌تدریج پوشش خود را از دست می‌دهند و این امر می‌تواند هنگام آماده‌کردن غذا مشکل‌ساز شود؛ اگرچه تعیین مقدار پلاستیکی که آزاد می‌شود، دشوار است.
پژوهشی جدید میکروپلاستیک‌ها (ذرات کوچک‌تر از ۵ میلی‌متر) و نانوپلاستیک‌ها (میلیون‌ها برابر کوچک‌تر) را بررسی کرده و نتیجه گرفته است که احتمالاً در طول زمان با تعداد زیادی ذره‌ی پلاستیکی رو‌به‌رو باشیم. یوهونگ تانگ، مهندس مکانیک و مواد از دانشگاه فلیندرز استرالیا می‌گوید: «این نتایج به ما هشدار جدی می‌دهد که برای اجتناب از آلودگی غذایی، باید در انتخاب و استفاده از ظروف پخت‌وپز با دقت عمل کنیم.»
پژوهشگران از «تکنیک تصویربرداری رامان» برای مطالعه‌ی میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها روی پوشش تفلون در سطح مولکولی استفاده کردند. آنان از الگوریتم‌های سفارشی نیز برای محاسبه‌ی این موضوع استفاده کردند که چقدر از این پوشش ممکن است آزاد و وارد غذا شود.
پژوهشگران ظروف آشپزخانه با روکش تفلون را به تکه‌های کوچکی تقسیم کردند و برای اینکه فرایند پخت‌وپز را شبیه‌سازی کنند (اگرچه فرایند پختن بدون غذا، آب یا روغن)، کف‌گیرهایی از جنس‌های مختلف (مانند فولاد ضدزنگ و پلاستیک و چوب) را به شیوه‌ی پخت غذا برای مدت‌زمان معینی روی آن‌ها حرکت دادند. طبق اعداد به‌دست‌آمده، براساس فقط ۳۰ ثانیه زمان پخت، پوشش شکسته تفلون می‌تواند باعث آزاد‌شدن ۲/۳ میلیون ذره‌ی ریز حین آماده‌سازی غذا شود.
تفلون (پُلی‌تترافلوئورو اتیلن) به خانواده‌ای از مواد شیمیایی تعلق دارد که به آن‌ها مواد شیمیایی جاودانه گفته می‌شود که تا مدت بسیار زیادی در محیط باقی می‌مانند. ناگفته نماند پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوئوروآلکیل‌ها (PFAS) با مشکلات سلامتی مختلف مرتبط هستند. چنگ فانگ، دانشمند مهندس مواد در دانشگاه نیوکاسل استرالیا می‌گوید: «با‌‌‌توجه‌‌‌به این واقعیت که PFAS نگرانی بزرگی محسوب می‌شود، ذرات ریز تفلون در غذای ما ممکن است یکی از نگرانی‌های سلامتی باشد.»
