اکسی‌توسین که گاهی اوقات «هورمون عشق» نامیده می‌شود، ممکن است به بهبود قلب‌های شکسته کمک کند. در مطالعه‌ی جدیدی که روی گورخرماهی و سلول‌های انسانی انجام شد، دانشمندان دریافتند این هورمون که به‌واسطه‌ی مغز ساخته می‌شود، ممکن است به بازسازی بافت قلب پس از جراحت کمک کند و ازنظر تئوری در درمان حملات قلبی استفاده شود. ازآن‌‌‌جاکه مطالعه‌ی جدید در مخازن ماهی و ظروف آزمایشگاهی انجام شده است، این درمان تئوری هنوز فاصله‌ی زیادی با تحقق دارد.
اکسی‌توسین به‌دلیل نقش شناخته‌شده‌اش در ایجاد پیوندهای اجتماعی و اعتماد بین افراد، به هورمون عشق یا هورمون آغوش معروف است و سطح آن هنگام در‌آغوش‌گرفتن یا رابطه‌ی جنسی یا ارگاسم افزایش پیدا می‌کند. با‌این‌حال، هورمون عشق عملکردهای فراوان دیگری نیز در بدن دارد. تحریک انقباض‌های در جریان زایمان و آغاز شیردهی پس از زایمان از عملکردهای دیگر این هورمون است.
طبق مطالعه‌ای مروری که سال ۲۰۲۰ در مجله‌ی Frontiers in Psychology منتشر شد، اکسی‌توسین با کاهش فشار‌خون و التهاب و پراکنش رادیکال‌های آزاد (از محصولات جانبی متابولیسم طبیعی سلول) به محافظت از سیستم قلبی‌عروقی دربرابر آسیب نیز کمک می‌کند.
مطالعه‌ی جدیدی که ۳۰ سپتامبر در مجله‌ی Frontiers in Cell and Developmental Biology منتشر شد، بر مزیت دیگری از اکسی‌توسین تأکید می‌کند. حداقل در گورخرماهی، این هورمون به قلب کمک می‌کند تا سلول‌های ماهیچه‌ای (کاردیومیوسیت) آسیب‌دیده و مُرده را جایگزین کند. کاردیومیوسیت‌ها به انقباض‌های قلب کمک می‌کنند. نتایج اولیه در سلول‌های انسانی نشان می‌دهد در‌صورتی‌که اکسی‌توسین با زمان‌بندی و دوز مناسب تحویل داده شود، می‌تواند موجب اثرات مشابهی در افراد شود.
